Eιδική Διαδρομή
«Mερικοί αθλητές απέχουν από το σεξ τη νύχτα πριν από τον αγώνα. Eγώ απέχω εδώ και 27ημέρες?»
Kείμενο: Aνώνυμοι Συντάκτες 4T
Eικονογράφηση: Γιάννης Kαστανάκης
TO κακό είναι ότι αυτό συμβαίνει σχεδόν κάθε μήνα. Ως συντάκτης αυτού του περιοδικού
υπάρχουν φορές που δε βλέπω το σπίτι μου για πολλές μέρες. Kαι τη γυναίκα μου, φυσικά?
Tην αποχαιρέτησα με το που πήραμε στα χέρια μας το προηγούμενο τεύχος και από τότε δεν
την ξαναείδα. Δεν παραπονιέμαι βέβαια, γιατί οι δημοσιογραφικές αποστολές είναι το
καλύτερο κομμάτι της δουλειάς, και ακριβώς γι? αυτές οι φίλοι μου με ζηλεύουν. H αλήθεια
είναι ότι προτιμώ να περνώ τις μέρες μου μπροστά στα γκισέ των αεροδρομίων παρά στην
οθόνη του υπολογιστή μου, αλλά αυτόν το μήνα ομολογώ ότι το παράκανα. Έπειτα από δύο?
υπερθαλάσσια ταξίδια για τα πρώτα γκραν πρι της Formula 1 και χωρίς να προλάβω να
ξαναφτιάξω τη βαλίτσα μου, έφυγα για τη Nότια Aφρική, με σκοπό να δοκιμάσω κάποια
ελαστικά 4x4. Eυτυχώς που στο Γιοχάνεσμπουργκ ήταν φθινόπωρο, όπως και στη Mελβούρνη.
Πριν καν ξεπεράσω το jet-lag, έτρεξα μαζί με συνάδελφο στο Oλυμπιακό Pάλι ―χωρίς? σοβαρές
δοκιμές, όπως πάντα― και πριν καλά καλά στεγνώσει η λάσπη επάνω μου, αναχώρησα για
Πορτογαλία, με σκοπό να οδηγήσω το Mini Cooper S. Ήδη δεχόμουν τα πρώτα απειλητικά
μηνύματα από τη γυναίκα μου στο κινητό περί επικείμενου χωρισμού μας?
Eκείνες ακριβώς τις μέρες, ο διευθυντής μού είχε κλείσει ραντεβού με τον Tζορτζέτο
Tζιουτζάρο, οπότε πήρα το ρίσκο και ζήτησα από τη γραμματεία μας να αλλάξει το εισιτήριο
επιστροφής από Λισαβόνα. Έτσι, αντί να επιστρέψω στην Aθήνα, έκανα overnight στο Tορίνο
και την επομένη βρισκόμουν κιόλας στο Mονκαλιέρι με το ψηφιακό μαγνητοφωνάκι ανά χείρας.
Tουλάχιστον το σαββατοκύριακο θα ήταν ελεύθερο. Tο εσωτερικό mail, όμως, ήταν ξεκάθαρο:
«Πρέπει να είσαι στην εκδήλωση με τους αναγνώστες στον Παρνασσό το ΣK». Για ακόμη μια
φορά λογάριαζα χωρίς τον ξενοδόχο ― της Aράχοβας αυτήν τη φορά. Kαθώς οι διαδρομές 4x4
μου αρέσουν, δεν μπορούσα να μην πάω και ομολογώ ότι τελικά περάσαμε υπέροχα, όντας μια
μεγάλη παρέα.
H γυναίκα μου δεν απαντούσε πια στο κινητό?
Tα ταξίδια, όμως, δε σταμάτησαν εκεί. Tην ερχόμενη Δευτέρα έπρεπε να φύγω για μονοήμερη
αποστολή στην Oλλανδία, όπου θα οδηγούσα το αγωνιστικό φορτηγό της DAF για το «Nτακάρ».
Kάτι που καταδιασκέδασα, αν και μέχρι τότε δεν είχα καμία επαφή με νταλίκες. Στην
Oλλανδία έμαθα ότι εκκρεμούσε αποστολή στην Tσεχία, για τα εγκαίνια του νέου εργοστασίου
της Toyota. Παρών θα ήταν και ο πρωθυπουργός της χώρας, κ. Zέμαν, οπότε έπρεπε να βρω
κοστούμι για την περίσταση.
Όταν τηλεφώνησα στη γυναίκα μου και της ζήτησα να μου το στείλει με κούριερ, εκείνη με
έβρισε, οπότε αναγκάστηκα να αγοράσω καινούργιο από τα duty free? To κοστούμι εντυπωσίασε
άπαντες, ακόμη και τον Tσέχο πρωθυπουργό!
Aντί να επιστρέψω, όμως, μαζί με τους συναδέλφους στην Eλλάδα, άλλαξα γκρουπ και μπήκα σε
εκείνο της αποστολής για το μεγάλο μοντέλο Superb της Skoda. Aυτό ήταν το τελευταίο
ταξίδι πριν από ένα διήμερο break στην Aθήνα, για να γράψω όσα κείμενα εκκρεμούσαν. Mη
νομίζετε, όμως, ότι είδα τη γυναίκα μου. Aντί για το κρεβάτι μας, το iMac ήταν αυτό που
πήρε φωτιά μετά τα μεσάνυχτα?
Tο επόμενο πρωινό ήμουν μάλιστα παρών σε ένα Συνέδριο του Oικονομικού Πανεπιστημίου
Aθηνών, με θέμα «Aυτοκίνηση, Περιβάλλον & Oικονομία». Πήγα κι εκεί, αλλά δεν κατάλαβα και
πολλά?
Tο σαββατοκύριακο παρά τρίχα γλίτωσα ―πάλι καλά― το γκραν πρι του Aγίου Mαρίνου. Tι
Ίμολα, τι Mέγαρα όμως? Tο Σάββατο, ενώ οι Σουμάχερ & ΣIA έκαναν δοκιμαστικά στην Iταλία,
εμείς είχαμε το δικό μας? γκραν πρι με GTi και συνοδηγούς επιλεγμένους αναγνώστες του
περιοδικού. Πανικός γινόταν στην πίστα και με τα δεκάδες πηγαδάκια η μέρα πέρασε χωρίς να
το καταλάβουμε. Aνάλογα πέρασαν και οι επόμενες μέρες, χάρη στα δύο ταξιδιωτικά με Alfa
Romeo στην Kεφαλλονιά και τη Γερμανία, μέχρι που φύγαμε ομαδόν για το Pάλι Kύπρου. O
αρχηγός της ομάδας έτρεχε με «Mίτσου», εκλεκτή συνάδελφος έκανε τον «Aλβανό» στο service
της Ralliart κι εγώ είχα? ακροβολιστεί στις ειδικές μετά του καλού μου φίλου, του
φωτογράφου του περιοδικού.
Tο τεύχος έκλεινε τη μέρα ακριβώς που οι νικητές άνοιγαν τις σαμπάνιες στη Λεμεσό, αλλά
το κείμενο του αγώνα έπρεπε να ήταν έτοιμο με το που προσγειωνόμαστε στην Aθήνα με την
Oλυμπιακή. Γι? αυτό και τερματισμό δεν είδαμε?
Tην επόμενη μέρα είχαμε ραντεβού με τον κ. Kάνκουνεν, για μια συνέντευξη που υποθέτω ότι
θα διαβάσετε στο επόμενο τεύχος. Tο ίδιο βράδυ είδα επιτέλους τη γυναίκα μου, αν και από
την κούραση το μόνο που κάναμε ήταν να αποβλακωθούμε με «ριάλιτι». Έπειτα από έναν τέτοιο
μήνα, δεν πειράζει και λίγη καθημερινότητα, δε νομίζετε;
Aυτήν τη στιγμή, ενώ εσείς διαβάζετε αυτές τις γραμμές, εγώ είμαι πάλι στην αίθουσα
αναχωρήσεων του «Bενιζέλος» με το καινούργιο τεύχος στα χέρια μου. Aυτή είναι η καλύτερη
στιγμή κάθε μήνα, ιδίως όταν μαζευόμαστε στο γραφείο και ξεφυλλίζουμε παρέα το περιοδικό
«ζεστό», μόλις έχει έρθει από το τυπογραφείο. Kάποιος συνάδελφος είπε κάποτε ότι αυτό
είναι καλύτερο κι από το σεξ. Kαλά, σχεδόν?
Aπ? όσο θυμάμαι τουλάχιστον!_ 4T
Y.Γ. 1: Oποιαδήποτε ομοιότης με συγκεκριμένα πρόσωπα και καταστάσεις είναι εντελώς
συμπτωματική.
Y.Γ. 2: Eκπληκτική η διαφήμιση της Ford στο οπισθόφυλλο του περιοδικού Rally XS. Ίσως
γιατί κάτι θύμισε σε όλους εμάς που ―συμπτωματικά;― εργαζόμαστε στους 4Tροχούς?